آمده ایم تا از پرچم ایران بگوییم، پرچمی که وحدت را با صدایی رسا فریاد می زند و انسجام ملی را به گوش جهانیان می رساند.

پرچم ایران که شکوهِ وطن را زمزمه می کند و جلالش را به رخ می کشد آمیخته ای است از سه رنگ سبز، سفید و قرمز.

پیش از آن که جزئی تر به سراغ “پرچم ایران” برویم و جستاری عمیق بر آن داشته باشیم، بد نیست از ضرورت پرچم بگوییم و اهمیتش را بار دگر به یاد آوریم.

خوب می دانیم عشق به میهن، جان و جهان یک ملت را شکل داده و در عمقِ وجودشان جاری و ساری گشته.

حتما شما نیز گفته ما را تصدیق خواهید کرد که آن زمان که شاهکاری رخ می دهد و دستاوردی عظیم حاصل می گردد، پرچمِ کشور را بالا می برند و سرود ملی را سر می دهند و این همان عشق به میهن است که از آن دم زدیم و بر آن تأکید کردیم.

راستش را بخواهید شکوهِ یک پرچم را نمی توان دست کم گرفت یا بی ارزش شمرد، پرچم همان طور که گفته ایم و خود واقفید، هویت را عیان می سازد و به یک سازمان رسمیت می بخشد، پرچم برای تشکل های متحد، گنجی است ارزشمند و ضرورتی است مهم.

پرچم را به دستان فرماندهان لشکر می سپارند و در اختیار رهبرانِ گروه قرار می دهند تا با برافراشتن این لواء، زنگِ حضورشان را به صدا در آورند و با تلنگری وجودشان را هویدا سازند.

پرچم ایران، راهی برای شناخت

شنیده اید که می گویند پرچم هر کشور راهی است برای شناختش؟

می گویند به واسطه پرچم کشور می توان آرمان های آن کشور را از نظر گذراند و اولویت هایش را مرور کرد. بیراه هم نمی گویند، پرچم هر کشور نمادی است از آرزو هایش، خواسته های کشور را نشان می دهد و شعار هایش را رسوا می سازد.

تصمیم داریم رفته رفته پرچمِ ایران را به میانه میدان بکشیم و آن را به بحث بگذاریم، حال که متوجه شدیم واژه پرچم چه مفاهیمی را القا می سازد و چه مضامینی را هشدار می دهد، بهتر است از پرچم ایران بگوییم.

بحث را با این سؤال پیش می بریم که پرچمِ ایران گویای چه نکاتی است؟

پرچم ایران گویای چه نکاتی است؟

نوبت به پرچمِ ایران رسید، اشاره کردیم باور های یک کشور را در پرچمش می گنجانند و اذعان نمودیم عقاید یک کشور را در نماد ها و رنگ های پرچمش جاسازی می کنند.

ماجرا به همین جا ختم نمی شود گاها پرچم ابزاری است برای تصویرسازی فرهنگ یک کشور، گاه پرچم وسیله ای می شود که صنعت یک کشور را معرفی می کند یا حتی کشاورزی و درآمد آن کشور را نشانه می گیرد.

مخلصِ کلام این که با مشاهده پرچمِ ایران انتظار می رود آرمان هایش استنتاج گردند و باور هایش در ذهن متبادر شوند، با این دید، بحث را ادامه خواهیم داد.

مروری بر مفاهیم و باور های گنجانده شده در پرچم ایران

اگر خاطرتان باشد در شروع مقاله عنوان کردیم، پرچم ایران نقاشی شده توسط سه رنگ قرمز، سفید و سبز است. خوب می دانیم انتخاب هر رنگ سلیقه ای و بی غرض نبوده و رنگ پرچمِ ایران را بی هدف تعیین نکرده اند.

همه چیز به زمان ناصرالدین شاه قاجار بر می گردد، آن زمان که جنابِ شاه دستور دادند پرچم را به سه رنگ قرمز، سفید و سبز مزین کنند و بدین سان رقم بزنند.

در بحبوحه انقلاب مشروطیت، این دستور اجابت گردید و لوایِ کشور نقشی به خود گرفت سه رنگی. خلاصه این که پرچم سه رنگ را بر فراز قله ها برافراشتند و بر سرِ مکان های دولتی نشاندند.

بعد ها (زمان تدوین قانون اساسی مشروطه)، هر رنگ را با مفهومی گره زدند و درصدد برآمدند سرّ هر رنگ را آشکار کنند و رازش را بر زبان جاری سازند، تصمیم گرفتند روایت کنند پرچم ایران چه اصلی را فریاد می زند و چه اهدافی را دنبال می کند.

بیایید از رنگِ سفید شروع کنیم.

بیایید از رنگِ سفید پرچمِ ایران شروع کنیم

سفید یعنی صلح، یعنی آرامش.

رنگ سفید در میانه پرچم ایران خودنمایی می کند تا بگوید ایران دستِ دوستی به سوی دیگر کشور ها دراز می کند و با جنگ و دشمنی بیگانه است.

قرمز اما مفهومی متفاوت دارد.

رنگ قرمز، دفاع از حق را در مرکز توجه قرار می دهد و روحیه حق طلبی و دفاع از استقلال و آزادی را به یاد می آورد.

قرمز یعنی آمادگی همیشگی ملت برای پس گرفتن حق حتی اگر به قیمتِ ریختن خون فرزند تمام شود، همان که نه در حرف بلکه در عمل ثابت شده است.

به رنگ سبز می رسیم، شکوفایی و شکوه، سبز و خرمی.

رنگِ سبز پرچم ایران، نشانه ای است بر دین اسلام و مذهب شیعه و نمادی است از سبز و خرمی ایران، از پاکی روح و صفایِ باطن.

موضوع را با این جمله به پایان می بریم: بهترین نوع پرچم ایران، آرمان های این سرزمین را به یاد می آورد و باور هایش را القا می سازد.